El poema que se escucha en castellano es éste:
Euria ari du,
haize bustiaren brisara nabari dut
mendi ilunetatik ibarreruntz
jausten den lanbro zelataria,
erietxeko gela tristetik
oharpen minberatuz behar zaio
urruneko eresiaz oinazeari galdetu
galdu zirenetaz
erresuma urrunetako gure lainu arrotzaz...
bai, gaua da eta euria ari du
eta gogoeta erratuetan murgilduz
jauzika noa desanparu handira...
baina edari suspergarriak beiraontzietan dastatuz
jadanik ahaztu nauzuen lagunei
ezin dizuet ezer aurpegiratu,
ezabatuen argudioak ez baitira gizarte onekoak
eta ni
gauerdiko brisara hezeari zor bainatzaio...
bihar galbidean zuetaz oroituko naiz.
Egunsentiaren esku izoztuak, Pamiela. 2008.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Este blog es personal. Si quieres dejar algún comentario, yo te lo agradezco, pero no hago públicos los que no se atienen a las normas de respeto y cortesía que deben regir una sociedad civilizada, lo que incluye el hecho de que los firmes. De esa forma podré contestarte.