KIRMEN URIBE

Aquí os dejo hoy un hermosísmo poema de Kirmen Uribe:

Bisita

Heroina larrua jotzea bezain gozoa zela
esaten zuen garai batean.

Medikuek esaten dute okerrera ez duela egin,

eguna joan eguna etorri, eta lasai hartzeko.

Hilabetea da berriro esnatu ez dela

azken ebakuntzaz geroztik.

Hala ere egunero egiten diogu bisita

Arreta Intentsiboko Unitateko seigarren kutxara.

Aurreko oheko gaisoa negar batean aurkitu dugu gaur,

inor ez zaiola bisitara agertu diotso erizainari.

Hilabetea arrebaren hitzik entzun ez dugula.

Ez dut lehen bezala bizitza osoa aurretik ikusten,

esaten zigun,

ez dut promesarik nahi, ez dut damurik nahi,

maitasun keinu bat besterik ez.

Amak eta biok soilik hitz egiten diogu.

Anaiak lehen ez zion gauza handirik esaten,

orain ez da agertu ere egiten.

Aita atean geratzen da, isilik.

Ez dut gauez lorik egiten, esaten zigun arrebak,

beldur diot loak hartzeari, beldur amesgaiztoei.

Orratzek min egiten didate eta hotz naiz,

hotza zabaltzen dit sueroak zainetan zehar.

Gorputz ustel honi ihes egingo banio.

Bitartean heldu eskutik, eskatzen zigun,

ez dut promesarik nahi, ez dut damurik nahi,

maitasun keinu bat besterik ez.

La traducción de este poema, y de otros pocos más de Uribe, la tenéis pinchando aquí.

El libro, Bitartean heldu eskutik, me lo regalaron mis compañeras de trabajo en el año 2002. No es que tenga una memoria excelente, es que está dedicado y escribieron la fecha. Desde entonces, suelo acudir a él de vez en cuando, porque siempre encuentro algo nuevo entre sus versos.

En castellano está editado por Visor con el título Mientras tanto dame la mano. Si lo encontráis, haceos con él. Merece la pena.

Feliz lectura.